Na początkach renesansu zarówno we Włoszech jak i w innych krajach bardzo mocno zaznaczyła swoją obecność literatura, która kładła nacisk na odnowę człowieka, interesowała się zagadnieniami z życia obywatela. O tych motywach pisał bardzo często Petrarka, u nas natomiast utwory Ostroroga, Orzechowskiego, oraz Frycza odnosiły sukcesy. Swoje miejsce na piedestale zajmuję Pisarstwo Erazma z Rotterdamu, który adresowane było największego kręgu czytelników, którzy chcieli zmieniać otaczającą ich rzeczywistość.
Dla samego Erazma najważniejsza była szybka, oraz skuteczna perwersja, która miała wpływać na poglądy, postawy czytelników. Sam renesans wypracował sobie ideał stylistyczny, którego brakowało we wcześniejszych epokach, oparty był na czystości, jasności języka, który odwoływał się do antycznych tradycji retoryki, szczególnie Cycerona. Chociaż liczni pisarze posługiwali się klasyczną łaciną, to równocześnie rozwijały się liczne utwory w ojczystych językach. Jeśli chodzi o literaturę francuską, tutaj główną rolę odgrywała twórczość Plejady.