Któregoś dnia za sprawą Goplany, zazdrosnej o Grabca, pojawił się w domu sióstr hrabia Kirkor. Pokochał on obie niewiasty, a jego żoną miała zostać ta, która nazbiera najwięcej malin. Balladyna przegrywała, więc zabiła swoją siostrę Alinę w lesie, a jej zniknięcie tłumaczyła ucieczką siostry z kochankiem. Dzięki temu zaczęła się wielka kariera Balladyny, poprzez to trafia na drogę zbrodni, nieprawności, życia jakby Bóg nie istniał. Poślubiła hrabiego, wyrzekła się także matki, odtrąciła swoich wcześniejszych znajomych, szczuje psami Grabca, a wraz z Kostrynem spiskuje przeciwko swojemu mężowi. Pod opaską ukrywa skrzętnie znamię na czole, co jest piętnem popełnionej przez nią zbrodni. Liczyła, że Pustelnik pomoże jej w usunięciu tego znamiona opowiada mu dokładnie całą zbrodnie, gdzie jej wyznań podsłuchuje Kostryn, który był dowódcą straży. Żądny władzy staje się wspólnikiem królowej, i wspólnie mordują posłańca.
W zamian za wyrzeczenie się Kirkora, każde natychmiast poświęcić starca, mordując Grabca wchodzi w posiadanie świętej korony Popielów. Teraz w pełni może stanąć naprzeciw Kirkorowi, który zostaje przez nią pokonany, i ginie. Po jego pokonaniu Balladyna obejmuje tron, koronuje się. Przysięga rządzić sprawiedliwie, zaczyna swoje rządy zgodnie ze zwyczajem, mianowicie od osądzenia zbrodni. Skazuje na śmierć dwóch nieznanych morderców są nimi truciciel Fon Kostryna, i zabójca Aliny, przed sądem o dziwo staje oślepiona matka Balladyny, oskarża przed królową swą córkę. Jednakże nawet podczas tortur nie podaje jej imienia i umiera. Balladyna po raz kolejny skazuje nieznajomą morderczynie na śmierć, wtedy to też ginie porażona piorunem. Bez wątpienia Balladyna to piękna kobieta, czarnooka, ciemnowłosa, za razem nieuczciwa, bardzo próżna. Osoba bardzo bezwzględna, uparta, zdolna do każdej podłości.