Utwór Oda do młodości pochodzi z młodzieńczych lat twórczości autora Adama Mickiewicza nazwanego wileńsko-kowieńskim a zakończonym wyjazdem poety do Rosji. W ten czas autor był bardzo aktywnym członkiem Towarzystwa Filomatów, gdzie napisał między innymi Pieśń filaretów. Utworem, który zapowiadał narodziny już nowej epoki, była właśnie Oda do młodości, choć z mijającym okresem łączyło ją jeszcze bardzo dużo. Z poprzedniego wieku osiemnastowiecznej tradycji czerpała ona bowiem formę, styl, język, oraz zamiłowanie do przywoływania mitologii greckiej. Zdecydowanie dzięki temu była bardzo blisko klasycyzmowi. W utworze jeśli chodzi o język odnajdujemy pogłosy oświecenia.
To właśnie z oświecenia wywodziła się wiara w znaczny postęp, nakazy samo zachowania, czy doskonalenie przeróżnych haseł. Z wiekiem oświecenia pokolenie naszego autora Adama czerpało ogólnoludzkie szlachetne ideały moralne, dzięki temu w odzie do młodości rodził się romantyczny bunt przeciw złu, który był stary w świecie i u ludzi. Widocznym wyrazem romantycznych ideałów bez wątpienia w tym wierszu jest pochwała młodości, której przypisywano dynamikę rozwoju, bardzo dużo energii, entuzjazmu, dzięki młodemu wiekowi rosło poczucie siły, oraz pewności siebie. Szczęście w utworze miało się budować wspólnie, w imię nawiązywanych przyjaźni, oraz solidarności, jednostki jakie pozostawały miały być podporządkowane ideałom całej ludzkości. To był główny aspekt utworu, który został zapamiętany do dzisiaj i wnosi w nasze życie dużo odwagi, i pewności siebie.