Sonety krymskie powstały, gdy Adam Mickiewicz przebywał na wycieczce z Odessy w okolice Jałty, oraz inne części Krymu. Wspaniałe widoki wysokich gór, które schodziło wprost do morza, stepy, oraz architektura orientalna, wszystkie te aspekty znalazły się w 18 cyklach utworów. Każdy z nich został poświęcony krymskim widokom, każdy sonet odznacza się najważniejszymi walorami artystycznymi, gdzie autor zachwyca się wręcz plastycznością, i doskonale opisuje przy czym buduje nastrój. Adam Mickiewicz poszczególne utwory połączył za pomocą głównego bohatera. Jest nim poeta, za razem pielgrzym, wygnaniec, który został zmuszony do opuszczenia swojej ukochanej ojczyzny.
Co prawda to prawda, że przepiękne widoki robią na nim ogromne wrażenie, lecz niestety nie pomagają zapomnieć tęsknoty za miejscem urodzenia, które pomimo wszystko wydaje się dla niego jeszcze piękniejsze niż owe widoki po drodze. W sonetach krymskich cała relacja podróży sama w sobie nie jest celem, szczególna jest bowiem sytuacja bohatera tych wierszy. Z całą pewność jest on romantycznym podróżnikiem, ponieważ wyjechał z Odessy z własnej nieprzymuszonej woli, gdzie szukał nowych przeżyć, ale za razem jest wygnańcem, który wolałby pozostać w kraju. Bohater Sonetów to poeta romantyczny, człowiek który jest podatny na wszelkie emocje i pod porządkujący się zarówno rzeczywistości jak i świat ducha, wszelkie doznania za pomocą poezji. Każdy nowy obraz wywołuje w nim wspomnienia czegoś co utracił. W pejzażach Krymu bohater nasz wciąż słyszy głos z Litwy, której dla niego granice zostały zamknięte już na zawsze, niema tam powrotu.